Σιδηροδρομικός σταθμός Ζυρίχης.
Στην είσοδο παρά τη παγωνιά του Φλεβάρη, δύο πρόσωπα ολοφώτεινα, γελαστά. Δύο κοπέλες περί τα είκοσι μόλις έχουν συναντηθεί, κινούνται αυτόνομα, πλάι-πλάι με τα αμαξίδια τους δίχως ανάγκη συνοδού. Το οδόστρωμα στο πεζόδρομο διευκολύνει, δε «σταυρώνει» τον ανάπηρο, πόσο μάλλον το πεζό.
Τα συναισθήματα του Έλληνα παρατηρητή ανάμικτα: έκπληξη και χαρά για την επικοινωνία που επιτυγχάνεται παρά το βαρύ κρύο, ντροπή και συναίσθημα αποτυχίας διότι πίσω στην Αθήνα, στο Χαϊδάρι η διευκόλυνση στη μετακίνηση, την επικοινωνία, την αξιοπρέπεια, αυτές οι αυτονόητες υποχρεώσεις μας προς ΑΜΕΑ απλώς “εορτάζονται” μία φορά το χρόνο.
Η πόλη μας αφιλόξενη διαχρονικά για ανθρώπους αθλητές και ασθενείς, όρθιους ή σε καρότσι. Αποτέλεσμα αρχικού σχεδιασμού που δύσκολα βελτιώνεται αλλά και οικονομικής εκμετάλλευσης των κατασκευασμένων ή/και οφειλόμενων υποδομών προς όφελος λίγων (πεζοδρόμια, πλατείες, διαβάσεις κλπ) υπό την ανοχή πολλών από εμάς, για το καφέ μας, τη μη διατάραξη σχέσεων, τη βολή μας.
Ο Δήμος μας, στο Χαϊδάρι του σήμερα, και με τη παρούσα δημοτική αρχή μειοψηφίας, όχι μόνο δε φροντίζει για τους συνανθρώπους μας που χρειάζονται βοήθεια στη μετακίνηση τους, αλλά αυτή η πόλη μας, η κοινωνία μας, ανέχεται πολλές εν δυνάμει παγίδες ικανές να καταστήσουν κι άλλους συνανθρώπους μας ανάπηρους ή/και νεκρούς.
Ο παρακάτω κατάλογος ενδεικτικός, μπορεί να συμπληρωθεί με τη συνδρομή περισσότερο παρατηρητικών:
Α. Τα πεζοδρόμια είναι αντικείμενο κριτικής από πολλούς.
Αυτά γύρω από το Δημαρχείο, κάτω από το παράθυρο του δήμαρχου, όλων των δημάρχων, γύρω από το αστυνομικό τμήμα, τα πλάτους τεσσάρων (4) μέτρων της Λ. Αθηνών, μπροστά και γύρω από τα σχολεία,… κραυγαλέα παραδείγματα. Παραδομένα ως εκθετήρια προϊόντων ή για στάθμευση μπροστά σε επιχειρήσεις που συχνά έχουν έκταση (πρασιές να υποδεχτούν οχήματα…αλλά έχουν γίνει καταστήματα!). Ξοδεύουμε για ανακατασκευές πεζοδρομίων και πεζογέφυρες δίχως να διασφαλίζουμε τη διέλευση των ανθρώπων.
Β. Έξη (6) μπαζωμένες θέσεις σκανδαλώδους αδιαφορίας για ανθρώπινες ζωές ή/και για τις δημόσιες επενδύσεις που έγιναν ή απαιτούνται.
- Μπαζωμένη λίμνη, παλιό ορυχείο αργίλου στο χρυσοπληρωμένο δρόμο προς ΑΤΤΙΚΟΝ από Λ. Αθηνών, όταν δύο παράλληλα ρεύματα δίπλα του έχουν πρακτικά καταστεί Ι.Χ. εκτάσεις. Με τέτοια γενναιοδωρία φτάσαμε στη χρεωκοπία.
- Μπαζωμένο νταμάρι στην οδό Μάνης, σήμερα πάρκο με πρωτοβουλία λίγων και θετικό αποτέλεσμα για τη πόλη, όπου όμως παραμένει η ανάγκη στήριξης βράχων στα πρανή. Ο τελευταίος μεγάλος έπεσε το 2013. Ο Δήμος Χαϊδαρίου σταθερά απών υπό δεξιούς, κομμουνιστές, τρέχοντες γαιοκτήμονες, μα κι ο λαός αμνήμονες…
- Μπαζωμένο νταμάρι στην οδό Μακεδονίας. Ο δήμος μας επένδυσε χρήματα και στήριξε τα μπαζώματα, δίχως όμως να τεκμηριώσει επικινδυνότητα και εγκατάλειψη, έτσι στο Χαϊδάρι σήμερα ο χώρος διεκδικείται από ιδιώτη φερόμενο ως ιδιοκτήτη και κανένας δημοτικός σύμβουλος ή παράγων, ή μνηστήρας της εξουσίας δε βγάζει κιχ.
- Πάνω σε μπαζώματα το Κολυμβητήριο, σε αποθέσεις του ρέματος Κορυτσάς του οποίου το φράξιμο «νομιμοποιήθηκε» με τη δημοτική παρέμβαση του κολυμβητηρίου. Κι έτσι το ρέμα της Κορυτσάς κατά καιρούς πλημμυρίζει τις εγκαταστάσεις και κρατά ξάγρυπνους περιοίκους δίπλα ή/και πάνω στο ρέμα. Στα μουγκά η διεκδίκηση του μισού κολυμβητηρίου από ιδιώτη, συναίνεση στο πέταγμα της καυτής πατάτας!
- Μπαζωμένο κάτω από τη Λ. Σχιστού και το διεκδικούμενο τμήμα του Όρους Αιγάλεω, κατάλοιπο του δάσους Σκαραμαγκά, εκεί όπου η δημοτική αρχή θέλει να απορροφήσει κάποιους πόρους Ελλήνων και λοιπών ευρωπαίων φορολογουμένων. Για το καλό μας!
- Μπάζα, τσιμέντα, μείωση διατομής στο ρέμα της Κάτω Αφαίας. Δύο πλημμύρες από το 2013. Τη γλιτώσαμε.
Κι αν τα μπάζα, τα βράχια, οι λάσπες κυλήσουν όταν περνά ο ανύποπτος κι ανυπεράσπιστος συνάνθρωπος; Κακιά στιγμή…
Μάτι, Μάνδρα, Κρήτη, Κακιά Σκάλα, Ρικομέξ, δεν είναι εξαιρέσεις. Είναι το μοντέλο λειτουργίας που γνωρίζουμε και τζογάρουμε τη ζωή μας.
Γ. (Αν)ασφάλεια στους δρόμους
Πολλοί καμώνονται τους ευαίσθητους, όταν όμως παρά τους καταμετρημένους νεκρούς και τραυματίες στο Κόμβο Σκαραμαγκά κάποιοι έδιναν διαβεβαιώσεις «ήπιας κυκλοφορίας», πρώην και νυν δημοτικοί «παράγοντες» δεν έβλεπαν , δεν άκουγαν. Και στο Χαϊδάρι σήμερα, τώρα που διαβάζονται αυτές οι λέξεις, κάποιοι ακόμη ψάχνουν λύση να διευκολύνουν επενδυτές παραμερίζοντας τα πραγματικά ενοχλητικά δεδομένα.
Στη Λ. Αθηνών παρά τα σύγχρονα φωτιστικά οι οδηγοί κινούνται σε ημίφως. Τα ακατάλληλα για τέτοιο δρόμο πλατάνια σκιάζουν χρόνια τώρα το φως. Στις Γειτονιές αντιστοίχως φωτιστικά καίνε ρεύμα αλλά φωτίζουν κλαριά. Απλή λύση η τοποθέτηση μακρύτερων βραχιόνων ώστε τα φωτιστικά να ξεφεύγουν από τα κλαδιά ή/και η κλάδευση. Αν αφαιρεθούν και τα βρώμικα από τα χρόνια καλύμματα το φως θα κάνει τη νύχτα μέρα! Ο εκσυγχρονισμός των φωτιστικών με νέας τεχνολογίας δίχως να ληφθούν υπόψιν τα παραπάνω θα αποδώσει κατώτερα των προσδοκιών αποτελέσματα.
Δ. Η ώρα της φωτιάς
Η φωτιά στο δάσος δίπλα στα γήπεδα του Δάσους κατέκαψε πρώτα το παράνομο δίχως μέτρα ασφαλείας συνεργείο του Δήμου Χαϊδαρίου, τέλη Αυγούστου 2019. Πολλές οι προειδοποιήσεις για τους κινδύνους και τα προβλήματα στη περιοχή. Αδιαφορία από όλους. Από ορισμένους προσπάθεια αποπροσανατολισμού. Το Σωματείο Εργαζομένων στο Δ. Χαϊδαρίου δεν έβγαλε κιχ. Αν όμως την ώρα της φωτιάς διεξαγόταν αγώνας πως θα γινόταν εκκένωση μέσα από το προβληματικό οδικό δίκτυο; Κομμουνιστές, δεξιοί, ριζοσπάστες αριστεροί, σοσιαλιστές, οικοπεδολάτρες, αρραγές μέτωπο.
Για να προστατεύεται η ζωή και η σωματική ακεραιότητα απαιτείται πάνω από όλα βούληση. Για το ίσιο, με την αναγκαία λελογισμένη δαπάνη, για θετικό αποτέλεσμα κι όχι λογιστική απορρόφηση. Για να περιορίσουμε τα δυστυχήματα ώστε να ενισχύσουμε περισσότερο τις ανάγκες όλων μας. Με έμφαση στη προσπάθεια να ζουν καλύτερα, ισότιμα και οι ανάπηροι, οι συχνά κρυμμένοι συνάνθρωποι μας, πιθανόν εμείς οι ίδιοι οι «υγιείς» του σήμερα στην επόμενη φάση της ζωής μας.
Το παρόν κοινοποιήθηκε στο Δήμο Χαϊδαρίου, στα Μέλη Δ.Σ., Γενικό Γραμματέα, Τεχνική Υπηρεσία, Νομική Υπηρεσία, Δ/ση Αθλητισμού, Κοινωνική Υπηρεσία, Σωματείο Εργαζομένων.
Επιπλέον έγινε κοινοποίηση σε όλα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, έντυπα και ηλεκτρονικά που φιλοξενούν περιεχόμενο από το Χαϊδάρι.
(Στην φωτογραφία η Tatyana McFadden με τίτλο “Από ένα βουνό απελπισίας, ένας βράχος ελπίδας”.)