Ακτή Σκαραμαγκά, μία ψηφίδα υποβάθμισης στη δύση της Αθήνας και η ευρεία εικόνα.

Ακτή Σκαραμαγκά

Ακτή Σκαραμαγκά, μία ψηφίδα υποβάθμισης στη δύση της Αθήνας και η ευρεία εικόνα.

ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΚΡΙΣΗ:

Κάθε εμπόδιο για καλό! Η επανάληψη των διαγωνισμών για τα δύο «τμήματα» του ναυπηγείου (νότιο- Εκκαθαριστής και βόρειο -ΕΤΑΔ) αποτελεί ευκαιρία:

1) Διάσωσης της ελεύθερης ακτής Σκαραμαγκά,

2) Ελεύθερης πρόσβασης στη θάλασσα, μέσω της απαλλοτριωμένης (και μηδέποτε χρησιμοποιημένης) από το Ναυπηγείο, έκτασης εκατό (100) στρεμμάτων του Δήμου Χαϊδαρίου,

3) Διασφάλιση της αναγκαίας έκτασης για τη λειτουργία της δεξαμενής και προσαρμοσμένου, φιλικού προς το περιβάλλον διαχωρισμού του Ναυπηγείου από την έκταση πρόσβασης κοινού (ελεύθερο τμήμα της προβλήτας 4 και φυσική παραλία).

Η μέχρι σήμερα στάση των κυβερνήσεων, παρά τις υποσχέσεις, υπονομεύει την ασφαλή για την πόλη λειτουργία του Ναυπηγείου, τις θέσεις εργασίας και την πολυπόθητη ανάπτυξη.

Αυτά ενώ η διακήρυξη της ΕΤΑΔ σε συνδυασμό με τα πραγματικά και νομοθετημένα χαρακτηριστικά της περιοχής προϊδεάζει για ευρεία βιομηχανική περιοχή (ΒΙ.ΠΕ), αξιοποίηση ακινήτων (real estate), δίχως να αποκλείονται οι μεταφορές – αποθηκεύσεις, αλλά και η επαναλειτουργία λιμανιού (που παρανόμως λειτούργησε πριν λίγα χρόνια). Εδώ σημειώνεται πως δεν έχουν προβληθεί επαρκώς οι κανόνες δόμησης στο Ναυπηγείο.

Η Κυβέρνηση μπορεί και πρέπει να σεβαστεί τις ανάγκες των κατοίκων και το Σύνταγμα και να επιστρέψει προς το λαό του Χαϊδαρίου και της Δυτικής Αθήνας, την ασκόπως απαλλοτριωμένη έκταση των εκατό (100) στρεμμάτων. Ας είναι αυτά τα τελευταία πεταμένα λεφτά στην θάλασσα!

Το οφείλει στο Δήμο – Λαό, στους πολίτες, όχι στο πολιτικό σύστημα που έκανε τα στραβά μάτια όταν μπαζωνόταν εκατό (100) στρέμματα θάλασσα.

ΔΥΤΙΚΗ ΑΘΗΝΑ: «ΠΙΣΩ ΑΥΛΗ»….και όχι μόνο!

Αυτό το περιβαλλοντικό έγκλημα δεν είναι το μόνο στην περιοχή. Το Ποικίλο Όρος, βόρειο τμήμα του Όρους Αιγάλεω, ενώνει την Δυτική Αθήνα με το Θριάσιο Πεδίο στη Δυτική Αττική, η ανάλυση και σύνθεση όλων των πραγματικών δεδομένων αποτελούν προϋποθέσεις ασφαλούς διαβίωσης και ανάπτυξης.

Φυσικοί και αρχαιολογικοί θησαυροί λησμονιούνται, προστατεύονται στα χαρτιά ενώ καθημερινά υποβαθμίζονται.

Τριακόσια (300) μέτρα Αρχαίας Ιεράς Οδού περιμένουν προστασία, ανάδειξη, αξιοποίηση. Πέντε (5) χιλιόμετρα αρχαίου δρόμου στα δημόσια δάση του Χαϊδαρίου κρύβονται σε βάθος μισού έως ενός μέτρου. Μπορούν να δημιουργήσουν το μεγαλύτερο αρχαιολογικό – περιβαλλοντικό περίπατο με την συνδρομή Ελλήνων και ξένων αρχαιολόγων και σπουδαστών, δίχως κόστος απαλλοτριώσεων. Κι όμως κάποιοι διακινδυνεύουν την αποχέτευση Αφαίας πάνω ή και εγγύς στο ίχνος του αρχαίου δρόμου.

Η ζώνη Ζ1 προστασίας του Αιγάλεω Όρους έχει εξαφανιστεί από τα πληροφοριακά συστήματα και εργαλεία του ΥΠΕΝ! Γιατί;

Μήπως γιατί οι αποφάσεις των δικαστηρίων δικαίωσαν όσους λέγαμε πως χρήση WATER PARK δεν προβλέπεται στο βουνό από νόμους και Σύνταγμα; Μήπως γιατί παρά τους νεκρούς και τραυματίες στο προβληματικό κόμβο Σκαραμαγκά εκδόθηκε βεβαίωση «ήπιας κυκλοφορίας»; Οδηγείται η Διοίκηση να περιορίσει την έκταση προστασίας στα επίμαχα μέρη, την ώρα που η Κυβέρνηση σωστά επιχειρηματολογεί για εθνικό σχέδιο οδικής ασφάλειας;

Στο ρέμα της Κάτω Αφαίας, στη ζώνη Α «απόλυτης προστασίας», η μέριμνα του πρώην ΥΠΕΝ και της κυβερνητικής πλειοψηφίας στη Βουλή προλειαίνει το έδαφος ώστε να απαξιωθούν τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις για παράνομο κτίριο στο στραγγαλισμένο ρέμα. Θα περιμένουμε να χαθούν ζωές όπως στο Μάτι και την Μάνδρα; Τουλάχιστον εκεί οι ευθύνες δεν περιλαμβάνουν αντισυνταγματικές φωτογραφικές ρυθμίσεις.

Για το πολύπαθο ρέμα απαιτούνται έργα προστασίας στα οποία πρέπει να συνεισφέρουν οι «ρυπαίνοντες» (αυτοί οφείλουν να «πληρώνουν» – αποκαθιστούν την περιβαλλοντική βλάβη). Το ρέμα εκβάλλει στο όριο του Ναυπηγείου, και αφορά και την ασφαλή λειτουργία του, καθώς και των υφισταμένων οικιών, επιχειρήσεων και υποδομών, πρωτίστως την ασφάλεια ανθρώπων.

Να θυμίσουμε πως η σχετική ρύθμιση για μία και μόνο εγκατάσταση, προωθήθηκε στη Βουλή δίχως διαβούλευση, δίχως τα πραγματικά δεδομένα στην αιτιολογική έκθεση. Ποιος δεν γνωρίζει ότι η «κακιά ώρα» προετοιμάζεται όταν δεν εξουδετερώνονται οι αιτίες που την προκαλούν ή/και τη μεγεθύνουν;

Πριν αποχωρήσει ο πρώην ΥΠΕΝ εξήγγειλε μεταξύ άλλων και επικαιροποίηση του καθεστώτος προστασίας ειδικώς του Ποικίλου Όρους, βόρειου τμήματος του Όρους Αιγάλεω. Δεν χρειάζεται. Προϊδεάζει για κερκόπορτες στη προστασία του περιβάλλοντος. Έχουμε παραδείγματα χειρουργικής αφαίρεσης προστατευόμενων τμημάτων με αντικατάσταση σε άλλες θέσεις εξυπηρετώντας συμφέροντα επιτήδειων. ( Στο πρόσφατο παρελθόν διαφάνηκε ανάλογη προετοιμασία μέσω των αρμοδιοτήτων του φορέα διαχείρισης. Η βαθιά διοίκηση αποδεικνύεται διαχρονική.)

Να θυμίσουμε την υφιστάμενη επαρκή και σαφή προστασία η οποία πρέπει απλώς… να τηρείται από διοίκηση, αυτοδιοίκηση και ιδιώτες, επιχειρηματίες και μελετητές!

Δίχως εφαρμογή του υπάρχοντος πλαισίου στο πεδίο, πρωτοβουλίες όπως η εξαγγελθείσα αναδάσωση, από το Ταμείο Ανάκαμψης, στο πολλάκις αναδασωμένο Ποικίλο Όρος κινδυνεύουν να καταστούν τροφοδοσία στο «πίθο των Δαναΐδων».

Η «ΕΝΟΧΛΗΤΙΚΗ» ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ:

  • Τοπίο ιδιαίτερου φυσικού κάλλους όλου του Όρους Αιγάλεω.
  • Αρχαιολογικός – Ιστορικός τόπος πέριξ της Αρχαίας Ιεράς Οδού και κηρυγμένοι Αρχαιολογικοί χώροι Λ. Κουμουνδούρου, Ιερού Αφροδίτης, Δαφνίου.
  • Δασική Νομοθεσία και Καθεστώς Καταφύγιου άγριας ζωής.
  • Ν. 2742/99 «άρθρο 21, Ζώνες Προστασίας Όρους Αιγάλεω».

Όλα τα παραπάνω με σαφέστατα όρια και ισχυρή νομολογία.

Μήπως όμως προετοιμάζεται τροποποίηση των σαφών γνωστών ορίων ώστε να ακυρωθούν οι πολιτικοί αλλά και τελεσίδικοι νομικοί αγώνες των πολιτών;

Προκύπτει άραγε πλεόνασμα νομιμότητας, υπερπροστασίας φύσης και ανθρώπων, τέτοιο που να μπορούμε να πούμε «ας πάει και το παλιάμπελο» για την ακτή Σκαραμαγκά; Όπως ήδη αναφέρθηκε όχι.

Συντρέχουν πολλά προβλήματα στην ευρύτερη περιοχή, ενδεικτικά ορισμένα ακόμη:

Η βιομηχανική δραστηριότητα παραμένει θύτης αλλά και θύμα στρεβλών επιλογών, συχνά δικών της.

Ο Κόλπος Ελευσίνας βρίσκεται πάντα έρμαιο σε θαλάσσιο δυστύχημα και αποδέκτης πολλών ρυπαντών από τη γύρω περιοχή.

Η Λίμνη Κουμουνδούρου, ένα ευαίσθητο οικοσύστημα με σημασία και λειτουργία ανάλογης με «καναρίνι σε ορυχείο», παραμένει υπό απειλή.

Μοναστήρι εμφανίζει σε δικόγραφα τα δημόσια δάση ως δικά του.

Δασικοί δρόμοι επιχειρήθηκε να αξιοποιηθούν για μεταβολή πολεοδομικών συνθηκών.

Το «Πάρκο Νεολαίας», δημόσιο δάσος πενήντα (50) στρεμμάτων αναδασωμένο από τη Δασική Υπηρεσία και τις Ένοπλες Δυνάμεις, σε συνέχεια με το βουνό, εξαιρείται από το Δασικό Χάρτη, δίχως να είναι το μόνο στο Όρος Αιγάλεω.

Απόβλητα παντού σε μέγα- κλίμακα (π.χ. ΧΥΤΑ και αποθέσεις βιομηχανιών) αλλά και μικρό- κλίμακα (π.χ. μπαζώματα σε δάση και δρόμους), ακόμη και μπάζωμα δημόσιου θεραπευτηρίου στην Αφαία ζήσαμε.

ακτή σκαραμαγκά

ΛΥΣΗ ΘΕΤΙΚΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΟΣ:

Η Ακτή Σκαραμαγκά μπορεί και πρέπει να είναι φιλική προς τους κατοίκους της περιοχής. Αυτό θα συμβάλλει και στην αναβάθμιση της λειτουργίας των Ναυπηγείων με χρήση βέλτιστων διαθέσιμων τεχνικών, που θα συμβάλλουν σε οικονομική βιωσιμότητα και ανθρώπινες συνθήκες εργασίας.

Ένα ναυπηγείο – πρότυπο δεν μπορεί να αποκλείει τους ανθρώπους, πρέπει να λαμβάνεται υπόψιν ο στόχος αειφορία στη θάλασσα και στη στεριά.

Για να μη μένει η βιώσιμη ανάπτυξη σύνθημα, πουκάμισο αδειανό.

Η ανάλυση μιας ενδιαφερόμενης επιχείρησης στους πρόσφατους διαγωνισμούς, προσφέρει πολύτιμη γνώση για τις μεθοδεύσεις και τις εντυπώσεις που δημιουργεί στην αγορά η μέχρι σήμερα διαδικασία.

Η πρόσφατη διαμαρτυρία του Δήμου Χαϊδαρίου είναι καθυστερημένη αλλά θετική. Δεν είναι ευχάριστο η Τοπική Αυτοδιοίκηση να στρέφεται κατά της Κυβέρνησης. Είναι όμως υποχρεωμένη να το πράττει , παρά τις μέχρι σήμερα καθυστερήσεις. Είθε η Κυβέρνηση να αναλάβει πρωτοβουλία και να διασφαλίσει τα συμφέροντα και τις ανάγκες πολιτών και εθνικής οικονομίας. Βεβαίως και της εθνικής άμυνας, διαμορφώνοντας τις κατάλληλες προϋποθέσεις.

Έκταση υπάρχει και με το παραπάνω. Η πολιτική βούληση είναι το ζητούμενο.

Το περιβάλλον στη Δυτική Αθήνα και στη Δυτική Αττική δεν είναι αλώβητο, είναι όμως αναντικατάστατο, μοναδικό για δύο (2) εκατομμύρια κατοίκους, εργαζόμενους και επισκέπτες που το χρειάζονται κάθε ημέρα, όλο το χρόνο, για όλα τα χρόνια που αναπνέουν στη «πίσω αυλή» της πρωτεύουσας.

Η Δυτική Αθήνα και η Δυτική Αττική δεν αντιμετωπίζουν πρόβλημα ποιότητας ανθρώπινου δυναμικού αλλά ποιότητας ζωής και παλεύουν για αξιοπρεπή διαβίωση και πρόοδο με σεβασμό στον άνθρωπο και στον βαριά πληγωμένο τόπο.

Κίμων Ε. Φουντούλης