Μα, ζούμε σε πόλη παγίδα;
Αυτή η πορεία δεν έγινε έως σήμερα…
Καμιά κομματική οργάνωση, κανένας σύλλογος δεν ανέλαβε πρωτοβουλία για διαδήλωση. Πόσο μάλλον για επίμονη δράση στα γρανάζια της συχνά κτηνώδους διαπλοκής μικρο και μέγα συμφερόντων (γραφειοκρατία αποκαλείται για εξωραϊσμό!).
Το στατιστικά αναμενόμενο σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη μας παγώνει.
Πρέπει όμως να δραστηριοποιηθούμε στη γειτονιά, στη πόλη μας και να κάνουμε ότι περνά από το χέρι μας για να μειώσουμε τους κινδύνους που παραμονεύουν δίπλα μας. Και είναι αρκετοί.
Ο Δήμος μας, στο Χαϊδάρι του σήμερα, και με τη παρούσα δημοτική αρχή μειοψηφίας, όχι μόνο δε φροντίζει για τους συνανθρώπους μας που χρειάζονται βοήθεια στη μετακίνηση τους, αλλά αυτή η πόλη μας, η κοινωνία μας, ανέχεται πολλές εν δυνάμει παγίδες ικανές να καταστήσουν κι άλλους συνανθρώπους μας ανάπηρους ή/και νεκρούς.
Ο παρακάτω κατάλογος ενδεικτικός, μπορεί να συμπληρωθεί με τη συνδρομή περισσότερο παρατηρητικών:
- Τα πεζοδρόμια είναι αντικείμενο κριτικής από πολλούς. Αυτά γύρω από το Δημαρχείο, κάτω από το παράθυρο του δήμαρχου, όλων των δημάρχων, γύρω από το αστυνομικό τμήμα, τα πλάτους τεσσάρων (4) μέτρων της Λ. Αθηνών, μπροστά και γύρω από τα σχολεία,… κραυγαλέα παραδείγματα. Παραδομένα ως εκθετήρια προϊόντων ή για στάθμευση μπροστά σε επιχειρήσεις που συχνά έχουν έκταση, π.χ. πρασιές να υποδεχτούν οχήματα…αλλά έχουν γίνει καταστήματα, χώροι κύριας χρήσης! Ξοδεύουμε για ανακατασκευές πεζοδρομίων και πεζογέφυρες δίχως να διασφαλίζουμε τη διέλευση των ανθρώπων. Είναι δείγμα ευαισθησίας ή μάρτυρας κονόμας για τη κονόμα;
- Έξη (6) μπαζωμένες θέσεις σκανδαλώδους αδιαφορίας για ανθρώπινες ζωές ή/και για τις δημόσιες επενδύσεις που έγιναν ή απαιτούνται. α)Μπαζωμένη λίμνη, παλιό ορυχείο αργίλου στο χρυσοπληρωμένο δρόμο προς ΑΤΤΙΚΟΝ από Λ. Αθηνών, όταν δύο παράλληλα ρεύματα δίπλα του έχουν πρακτικά καταστεί Ι.Χ. εκτάσεις. Με τέτοια γενναιοδωρία φτάσαμε στη χρεωκοπία. Την ίδια στιγμή που η πρόσβαση στο νοσοκομείο παραμένει εξαιρετικά δυσχερής και επικίνδυνη.
β)Μπαζωμένο νταμάρι στην οδό Μάνης, σήμερα πάρκο με πρωτοβουλία λίγων συμπολιτών και θετικό αποτέλεσμα για τη πόλη, όπου όμως παραμένει η ανάγκη στήριξης βράχων στα πρανή. Ο τελευταίος μεγάλος έπεσε το 2013. Ο Δήμος Χαϊδαρίου σταθερά απών υπό δεξιούς, κομμουνιστές, τρέχοντες γαιοκτήμονες, μα κι ο λαός αμνήμονες…
γ)Μπαζωμένο νταμάρι στην οδό Μακεδονίας. Ο δήμος μας επένδυσε χρήματα και στήριξε τα μπαζώματα, δίχως όμως να τεκμηριώσει επικινδυνότητα και εγκατάλειψη, έτσι στο Χαϊδάρι σήμερα ο χώρος διεκδικείται από ιδιώτη φερόμενο ως ιδιοκτήτη και κανένας δημοτικός σύμβουλος ή παράγων, ή μνηστήρας της εξουσίας δε βγάζει κιχ.
δ)Πάνω σε μπαζώματα το Κολυμβητήριο, σε αποθέσεις του ρέματος Κορυτσάς του οποίου το φράξιμο «νομιμοποιήθηκε» με τη δημοτική παρέμβαση του κολυμβητηρίου. Κι έτσι το ρέμα της Κορυτσάς κατά καιρούς πλημμυρίζει τις εγκαταστάσεις, τη γειτονιά και κρατά ξάγρυπνους περιοίκους δίπλα ή/και πάνω στο ρέμα. Αποσιωπάται από όλους η διεκδίκηση του μισού κολυμβητηρίου από ιδιώτη, πλήρης συναίνεση στο πέταγμα της καυτής πατάτας!
ε)Μπαζωμένο κάτω από τη Λ. Σχιστού προς ναυπηγεία και το διεκδικούμενο τμήμα του Όρους Αιγάλεω, κατάλοιπο του δάσους Σκαραμαγκά, εκεί όπου η δημοτική αρχή θέλει να απορροφήσει κάποιους πόρους Ελλήνων και λοιπών ευρωπαίων φορολογουμένων για εγκατάσταση αποβλήτων ενώ υφίσταται τέτοια σε δύο (2) χιλιόμετρα. Από τη τσέπη μας για το καλό μας!
στ)Μπάζα, τσιμέντα, μείωση διατομής στο ρέμα της Κάτω Αφαίας, πάνω από σχολείο και συνοικία. Δύο πλημμύρες από το 2013. Τη γλιτώσαμε.
Κι αν τα μπάζα, τα βράχια, οι λάσπες κυλήσουν όταν περνά ο ανύποπτος κι ανυπεράσπιστος συνάνθρωπος; Κακιά στιγμή…
Μάτι, Μάνδρα, Κρήτη, Κακιά Σκάλα, Ρικομέξ, δεν είναι εξαιρέσεις. Είναι το μοντέλο λειτουργίας που γνωρίζουμε και τζογάρουμε τη ζωή μας. Ουδείς διερεύνησε το πως έκλεισε το ρέμα. Κάλυψη και συγκάλυψη. Κι ο σύλλογος της γειτονιάς τι γνωρίζει, ποιόν κινητοποιεί;
- α)(Αν)ασφάλεια στους δρόμους: Πολλοί καμώνονται τους ευαίσθητους, όταν όμως παρά τους καταμετρημένους νεκρούς και τραυματίες στο Κόμβο Σκαραμαγκά κάποιοι έδιναν διαβεβαιώσεις «ήπιας κυκλοφορίας», πρώην και νυν δημοτικοί «παράγοντες» δεν έβλεπαν , δεν άκουγαν. Και στο Χαϊδάρι σήμερα, τώρα που διαβάζονται αυτές οι λέξεις, κάποιοι ακόμη ψάχνουν λύση να διευκολύνουν «επενδυτές» παραμερίζοντας τα πραγματικά ενοχλητικά δεδομένα.
β)Στη Λ. Αθηνών παρά τα σύγχρονα φωτιστικά οι οδηγοί κινούνται σε ημίφως. Τα ακατάλληλα για τέτοιο δρόμο πλατάνια σκιάζουν εδώ και χρόνια το φως. Κινούνται μοτοσυκλέτες, λεωφορεία, επιβατικά και φορτηγά με 70, 80 χιλιόμετρα κι ο κυρ-χάρος καιροφυλακτεί. Στο ημίφως! Στις Γειτονιές αντιστοίχως φωτιστικά καίνε ρεύμα αλλά φωτίζουν κλαριά. Απλή λύση η τοποθέτηση μακρύτερων βραχιόνων ώστε τα φωτιστικά να ξεφεύγουν από τα κλαδιά ή/και η κλάδευση. Αν αφαιρεθούν και τα βρώμικα από τα χρόνια καλύμματα το φως θα κάνει τη νύχτα μέρα! Ο εκσυγχρονισμός των φωτιστικών με νέας τεχνολογίας δίχως να ληφθούν υπόψιν τα παραπάνω θα αποδώσει κατώτερα των προσδοκιών αποτελέσματα.
- Η φωτιά στο δάσος δίπλα στα γήπεδα του Δάσους κατέκαψε πρώτα το παράνομο, δίχως μέτρα ασφαλείας, συνεργείο του Δήμου Χαϊδαρίου, τέλη Αυγούστου 2019. Πολλές οι προειδοποιήσεις για τους κινδύνους και τα προβλήματα στη περιοχή. Αδιαφορία από όλους. Από ορισμένους προσπάθεια αποπροσανατολισμού. Το Σωματείο Εργαζομένων στο Δ. Χαϊδαρίου δεν έβγαλε κιχ. Αν όμως την ώρα της φωτιάς διεξαγόταν αγώνας πως θα γινόταν εκκένωση μέσα από το προβληματικό οδικό δίκτυο; Κομμουνιστές, δεξιοί, ριζοσπάστες αριστεροί, σοσιαλιστές, οικοπεδολάτρες, αρραγές μέτωπο;
Για να προστατεύεται η ζωή και η σωματική ακεραιότητα απαιτείται πάνω από όλα βούληση. Για το σωστό και ίσιο, με την αναγκαία λελογισμένη δαπάνη, για θετικό αποτέλεσμα κι όχι λογιστική απορρόφηση. Για να περιορίσουμε τα δυστυχήματα ώστε να ενισχύσουμε περισσότερο τις ανάγκες όλων μας. Με έμφαση στη προσπάθεια να ζουν καλύτερα, ισότιμα και οι ανάπηροι, οι συχνά κρυμμένοι συνάνθρωποι μας, πιθανόν εμείς οι ίδιοι οι «υγιείς» του σήμερα στην επόμενη φάση της ζωής μας.
Στο τίτλο του άρθρου υπάρχει ένα ερώτημα. Δοκιμάστε μία απάντηση.
Κίμων Ε. Φουντούλης
