Στην πολύ ενδιαφέρουσα έρευνά σας σχετικά με τις θέσεις όλων των παρατάξεων για θέματα δημοτικών οικονομικών της τάξης των 19 εκατομμυρίων ευρώ, που ήδη δημοσιεύθηκε στο έντυπο “Χαϊδάρι Σήμερα”, επιτρέψτε μου να συμβάλω προσθέτοντας ορισμένα στοιχεία ακόμη για δύο τομείς που διερευνάτε, διευρύνοντας λίγο το αντικείμενο του ρεπορτάζ που βρίσκεται σε εξέλιξη.
Γράφει ο ΚΙΜΩΝ Ε. ΦΟΥΝΤΟΥΛΗΣ
Υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος,
“ΔΙΑΦΑΝΟΣ ΔΗΜΟΣ – Κώστας Ασπρογέρακας”
ΜΗ ΕΙΣΠΡΑΞΗ ΕΝΟΙΚΙΩΝ – ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΤΕΛΩΝ
Σε ό,τι αφορά τα μη εισπραχθέντα ενοίκια, από καταστήματα ιδιοκτησίας του Δήμου, και τα μη εισπραχθέντα δημοτικά τέλη, να προσθέσουμε στην σκανδαλώδη διάσταση του θέματος, πως για εγκατάσταση «αναψυχής» 25 στρεμμάτων στην Αφαία, η δημοτική αρχή Μαραβέλια δεν έχει απαντήσει τι και γιατί δεν εισέπραξε έως σήμερα.
Αντιστοίχως πως για αρκετά καταστήματα που κλείνουν πρασιές ή και δημόσιους χώρους, ασκώντας και αθέμιτο ανταγωνισμό σε άλλος επαγγελματίες, ουδέποτε μάθαμε πώς συμβάλλουν στα δημοτικά τέλη…
Τελευταίο βήμα στην κατρακύλα κακοδιοίκησης στο Δήμο μας η «νομιμοποίηση» των αυθαίρετων κατασκευών στα δημοτικά καταστήματα, ακόμη και σε «τοπίο ιδιαίτερου φυσικού κάλλους», όπως στο Προφήτη Ηλία, όπου πλέον οι ενοικιαστές θα πληρώνουν το αρχικό ενοίκιο με διπλάσια ή και τριπλάσια εμβαδά καταστημάτων!
Μήπως ακούσατε κιχ από άλλη παράταξη και υποψήφιο δήμαρχο;
Οι πολιτικές ευθύνες της διοίκησης του κ. Μαραβέλια είναι βαρύτατες, αλλά η ενεργός εμπλοκή του στην απώλεια δημοτικών υπηρεσιών φαίνεται πως εκτιμάται ιδιαιτέρως από την παράταξη του και τον Πρωθυπουργό κ. Σαμαρά και έτσι προορίζεται να συνεχίσει στην Περιφέρεια Αττικής. Έχει και εκεί καταστήματα για αξιοποίηση λ.χ. στα Τουρκοβούνια.
Το μάθημα για το μέλλον είναι πως δίχως επαρκείς και στέρεες εγγυήσεις, καθίσταται εξαιρετικά αμφίβολης σκοπιμότητας και αποδοτικότητας η εκμίσθωση καταστημάτων του Δήμου.
Και βεβαίως δεν είναι ανεκτό από εμάς να καταστρέφονται ελεύθεροι και κοινόχρηστοι χώροι για την εξυπηρέτηση «αδιόρατων» συμφερόντων.
ΨΥΧΙΑΤΡΕΙΑ – ΝΑΥΠΗΓΕΙΟ
Η ραγδαία μείωση θέσεων εργασίας, που ήδη είναι γεγονός στο Σκαραμαγκά, και προδιαγράφεται για το άμεσο μέλλον στα ψυχιατρικά νοσοκομεία δεν αφορά μόνο αυτούς που χάνουν τις δουλειές τους. Σημαίνει πτώση τζίρου στην τοπική αγορά, άρα περαιτέρω αύξηση ανεργίας, σημαίνει περισσότερους ανθρώπους, γονείς και παιδιά στο κατώφλι της ανέχειας ή/και καταστροφής.
Ας διακρίνουμε τα δεδομένα και τις προοπτικές:
Στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά η κρίση ενός ολόκληρου κλάδου μέσα από καταστροφική για πολλούς αλλά κερδοφόρα ή/και μιζοφόρα πορεία για ορισμένους, μοιάζει άλυτη στα υπάρχοντα πλαίσια. Για να δείξουμε το μέγεθος του αδιεξόδου μιας εγκατάστασης όπου πλέον επιτρέπεται μόνο η κατασκευή πολεμικών πλοίων, ας σκεφτούμε το εξής: εάν τα «βρούμε» με την Τουρκία, πάψει η εξωτερική απειλή και ηρεμήσει και η διεθνής κατάσταση, το Ναυπηγείο Σκαραμαγκά πρέπει να κλείσει… λόγω ειρήνης! Τρελά πράγματα με υπογραφές Ελλήνων και οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Για εμάς η πρόκληση στον Σκαραμαγκά είναι διπλή:
α) Διατήρηση και αξιοποίηση της βιομηχανικής υποδομής για παραγωγικούς σκοπούς, όχι ως μουσείο! Πρόκειται για βιομηχανία, από την οποία εξαρτώνται πολλές μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις από το Πέραμα, το ΒΙΠΑ Σχιστού έως την Ελευσίνα, με επιπτώσεις σε πανελλήνια κλίμακα.
β) Αξιοποίηση και ανάπλαση (εδώ ταιριάζει η λέξη αυτή) της μεγάλης προβλήτας 4 που αφορά και το παράνομο μπάζωμα του αιγιαλού μπροστά στην παραχωρηθείσα στο παρελθόν, για ναυπηγείο και όχι για αποθήκη ή/και λιμάνι, έκταση 100+100 στρεμμάτων του Δ. Χαϊδαρίου, ώστε να ανοίξει «παράθυρο» παραθαλάσσιας αναψυχής, στο Χαϊδάρι. Αυτό, σε συνδυασμό με τη διατήρηση του μικρού πλέον τμήματος ακτής με τη δυναμική ανάπτυξης που εμπεριέχει μια τέτοια λύση, μπορεί να συμβάλλει θετικά στην οικονομία και την κοινωνία όλης της γύρω περιοχής (πρόταση ΤΕΡΖΑΚΗ, 2009).
Ο Δήμος Χαϊδαρίου και η τοπική κοινωνία δεν φτάνουν για τα παραπάνω. Εμείς προτείναμε νωρίς, ήδη από το 2008-9, λύσεις. Απαιτείται όμως αγώνας και συνεργασία ενάντια σε ένα πλαίσιο ξεπουλήματος δημόσιας περιουσίας, που δεν επιτρέπει εφησυχασμό. Μόνος μας δρόμος η συνεχής προσπάθεια με τεκμηρίωση, ευελιξία, αγωνιστικότητα, ενημέρωση προς όλους, δίχως συνθήκες ελντοράντο για ημέτερους, με διαφάνεια.
Να δώσουμε και μια προσέγγιση της αξίας γής: με 500 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο μέσα στο Χαϊδάρι, τα 200 παραθαλάσσια στρέμματα αξίζουν 100 εκατομμύρια ευρώ. Τα αξίζουν οι πολίτες της Δυτικής Αθήνας και πρέπει να τα υπερασπιστεί ο Δήμος Χαϊδαρίου. Και έτσι τα 19 εκατομμύρια του τίτλου σας ίσως πρέπει να γίνουν 119!!!
ΠΡΟΣΟΧΗ! Τα πολλά αυτά εκατομμύρια υπεραξίας γης μαρτυρούν το δυνητικό ενδιαφέρον κερδοσκοπικών νομικών ή/και φυσικών προσώπων, που μπορεί να επιδιώξουν ανάπτυξη “αλά Ελληνικό”. Για τους πολίτες της Δυτικής Αθήνας, η ανάγκη βρίσκεται στην ελεύθερη πρόσβαση στο θαλάσσιο μέτωπο του Σκαραμαγκά και αναψυχή με το χαμηλότερο δυνατό αντίτιμο, για κάθε βαλάντιο. Γι’ αυτό και η όποια ανάπτυξη συμβατών χρήσεων πρέπει να υπηρετεί τις παραπάνω προϋποθέσεις. Αυτή ήταν η φιλοσοφία της πρότασης Τερζάκη, με χαμηλότατη κάλυψη σε κτίρια και έμφαση στους ελεύθερους χώρους.
Σε ό,τι αφορά τα ψυχιατρικά νοσοκομεία, θυμίζουμε πως πολύ πριν την ψυχιατρική μεταρρύθμιση, που προτείνει και μικρότερες δομές ενταγμένες στην πόλη και έτσι τώρα εμφανίζεται ως πιεστικός μοχλός για κλείσιμο των νοσοκομείων, είχε δυσφημιστεί η παρουσία και προσφορά των νοσοκομείων στο Χαϊδάρι. Ναι, είχε δυσφημιστεί με ρατσιστικά σχόλια, που διακινούνταν και διακινούνται από πολλούς, σχετικά με την «υποβάθμιση» που (δήθεν) σημαίνουν για το «προνομιακό προάστιό» μας.
Είχε όμως προετοιμαστεί και με κείμενα δημοσιευμένα στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης! Στο ΦΕΚ 237/Δ/90 και 372/Δ/92, επεξεργασμένο από τις διοικήσεις του κ. Κ. Ντηνιακού, προβλέπεται « …η απομάκρυνση των ψυχιατρικών κέντρων…», δηλαδή κλείσιμο των ψυχιατρικών νοσοκομείων πριν την ψυχιατρική μεταρρύθμιση…
Κάποιοι έκαναν πως δεν γνώριζαν την περιβαλλοντική σημασία των πράσινων αυτών εκτάσεων, εχθρευόμενοι με συνέπεια το δασικό πλούτο της περιοχής, διευκολύνοντας ιδιωτικά συμφέροντα, ακόμη και με κίνδυνο να βρεθούν εκτάσεις ανάλογης ή και υπέρτερης σημασίας όπως το Στρατόπεδο με όρους δόμησης. Τα συμφέροντα γης έπαιζαν και παίζουν σε πολλά ταμπλό.
Σε πρόσφατο άρθρο του ο ψυχίατρος του ΨΝΑ Δρ. Χαϊδεμένος επεσήμανε τον πλούτο σε υποδομές και προσφορά που κρύβουν τα νοσοκομεία του Δαφνίου. Και εμείς συμφωνούμε απόλυτα και ανησυχούμε πως ο πλούτος αυτός θα αγνοηθεί και το δασόκτημα του Δαφνιού θα επιχειρηθεί να αποτελέσει φιλέτο για εκποίηση σύμφωνα με την παραγγελία όσων το ορέγονται!
Να υπενθυμίσουμε εδώ την απόπειρα του 2002-05 να εμφανιστεί «οδός» μεταξύ Δαφνίου και Δάσους, βόρεια του ψυχιατρικού νοσοκομείου. Τι θα επέφερε αυτό; Μια νέα πόλη δυτικά (Δαφνί) – ανάπτυξη κατοικιών επί θολού ιδιοκτησιακού, αλλά με πρόσοψη στην «οδό» και ανατολικά πόλη επίσης (Άνω Δάσος). Άρα πόλη και στο ενδιάμεσο…
Ευτυχώς η τεκμηριωμένη αντίθεση μας και κυρίως η συλλογική αντίδραση χιλιάδων πολιτών εμπόδισαν την υλοποίηση του καταστροφικού έργου.
Ο Δήμος μας όμως επιβαρύνθηκε οικονομικά και γι’ αυτά που ευτυχώς δεν έγιναν. Και την κακή επιλογή των διοικήσεων την φορτωθήκαμε εμείς, τα γνωστά φορολογικά υποζύγια.
Πώς μπορούμε να αμυνθούμε στην πιθανή εκποίηση; Σίγουρα αναδεικνύοντας το ρόλο και την χρησιμότητα των νοσοκομειακών υποδομών μαζί με όσους το υποστηρίζουν, πρωτίστως τους εργαζόμενους που πρέπει να στηρίξουν την κοινωνία και έξω από το νοσοκομείο, επικοινωνώντας με την πόλη και πείθοντας για την προσφορά τους. Μαζί και με άλλους πολίτες και φορείς, υποστηρίζοντας και προβάλλοντας και το δασικό χαρακτήρα της έκτασης, απέναντι σε όσους το ορέγονται.
