Πριν από λίγα χρόνια, απ’ αυτές εδώ τις στήλες, ο υπογράφων επιχείρησε να συμβάλλει στον προβληματισμό και την αναζήτηση λύσεων για το οξύτατο πρόβλημα των άστεγων και των υποσιτιζόμενων στη πατρίδα μας. Τα πρόσφατα δημοσιεύματα για την εξέλιξη των πραγμάτων δεν αφήνουν περιθώρια εφησυχασμού και αναβολών. Παρά την συνδρομή πολλών φορέων και απλών ανθρώπων, τα αποτελέσματα υπολείπονται των αναγκών.
γράφει ο Κίμων Ε. Φουντούλης
Πέρα από έλλειψη επαρκών ή περισσότερων πόρων (ανθρώπινων και άψυχων), αυτό που ολοφάνερα λείπει είναι ο συντονισμός. Κάποτε, στην Ελλάδα που υμνεί το μέτρο -ίσως γιατί πάντοτε της λείπει- υπήρχε υπουργείο Συντονισμού.
Όμως ο συντονισμός στη βοήθεια που αρκετοί προσφέρουν προς αστέγους και φτωχούς συμπολίτες μας δεν είναι μια απλή τεχνική έννοια. Είναι αναντικατάστατος όρος διασφάλισης ότι η όποια βοήθεια μέσω, π.χ. ευρωπαϊκών προγραμμάτων, χορηγιών, δωρεών, αυτοπρόσωπης εθελοντικής συμμετοχής κ.ά., ΔΕΝ θα έχει την τύχη της βοήθειας προς τις διαχρονικά δοκιμαζόμενες αφρικανικές κοινωνίες. ΔΕΝ θα γίνει, δηλαδή, μέσο πλουτισμού για επιτήδειους (φύλαρχους ή μη…) ή/και δεν θα κατατίθεται/διαχέεται σε άλλες «προτεραιότητες». Κι αυτό πρέπει να διασφαλιστεί, ώστε κάθε -ουσιαστικά και όχι επικοινωνιακά- ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΟΣ, να γνωρίζει πως η προσφορά του πιάνει τόπο, αλλά και για να επιτευχθεί η βέλτιστη κατανομή πόρων. Δυστυχώς η διαχείριση στο Ταμείο Πυρόπληκτων για την εθνική συμφορά του 2007 δεν λειτουργεί καθησυχαστικά.
Θα ήταν ευχής έργο πρωτοβουλίες καταρτισμένων συνανθρώπων μας στην διοίκηση, την πληροφορική, την οργάνωση αναλόγων εγχειρημάτων να ετοίμαζαν τα λειτουργικά – γραφειοκρατικά, μα τόσο αναγκαία εργαλεία ( π.χ. χωρική βάση δεδομένων ανοικτή σε αποκεντρωμένη ενημέρωση), πριν η ανάγκη γι‘ αυτά καταστεί μια ακόμη πανάκριβη «απορρόφηση» εθνικών ή κοινοτικών πόρων, από αυτούς που τόσο αποδοτικά (!) «χειρίζονται» τα σχετικά κονδύλια (υπουργεία, περιφέρειες, δήμοι και φορείς).
Κάθε οργανισμός, ιδιωτικός ή δημόσιος, επιχείρηση, σύλλογος επιστημονικός ή κοινωνικός, συνδικαλιστικός ή πολιτικός φορέας, η Εκκλησία κ.ά., που μπορεί να αγκαλιάσει και να υποστηρίξει ένα τέτοιο εγχείρημα, πρέπει να κινηθεί αμέσως.
Έτσι θα αξιοποιηθεί αποτελεσματικότερα κάθε ευρώ ή/και προϊόν, θα υπάρξει συγκριτική αξιολόγηση κάθε προσπάθεια (κόστος σίτισης ανά δικαιούχο στην Αθήνα σε σχέση π.χ. με τα Γιάννενα ή τη Λέσβο). Μ’ αυτή τη διάφανη αποτύπωση θα περιοριστεί η καχυποψία, θα διευκολυνθεί η συμμετοχή περισσότερων ατόμων και φορέων.
Ανάλογη ανάγκη και αίτημα καταγράφεται και στο προσφυγικό.
Χρειάζεται όμως και απλοποίηση διαδικασιών και περισσότερη ενημέρωση, ώστε ακόμη και άνθρωποι με εκκρεμότητες προς δημόσιο και τράπεζες (π.χ. χρέη προς ταμεία ασφάλισης κ.ά.) να μη φοβούνται την προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης, μένοντας εκτός υφιστάμενων κοινωνικών παροχών.
Οι καιροί ου μενετοί.
