Ισχυρή εντύπωση προκάλεσε στο πολυπληθές ακροατήριο η αναφορά γονέων στο ψυχολογικό σοκ που έχουν υποστεί τα παιδιά τους, τα οποία κλαίνε κάθε φορά όταν ακούνε στην τηλεόραση ότι έρχονται βροχές!
Η συνδημότισσα μας κ. Ελένη Κώτσου, που κατοικεί στην Αφαία, τόνισε πως στην οδό Αφροδίτης, υπήρχε ένα ρέμα το οποίο το έχουν κλείσει εδώ και πολύ καιρό. «Την ημέρα με τη μεγάλη βροχή, προσπαθούσα να μην πνιγώ. Το νερό είχε βγει, πάνω από το πεζοδρόμιο. Εδώ και 30 χρόνια, κανένας δεν είδα να πραγματοποιήσει αντιπλημμυρικό έργο. Ποτέ θα το κάνουν; Όταν θα πνίγουμε; Να το κάνω τι; Αυτό είναι σοβαρό, δεν είναι αστείο».
Στον αγώνα της να βγάλει τα παιδιά της από το σπίτι, την ημέρα που έγινε η πλημμύρα, αναφέρθηκε η κ. Γιάννα Ζέρβα, από την Κάτω Αφαία. «Αν χρειαζόταν να έρθει ένα ασθενοφόρο για να μεταφερθεί ένας άνθρωπος δεν θα μπορούσε να φτάσει στον προορισμό του, γιατί ο δρόμος καταστράφηκε και άνοιξε χαντάκι. Το γνωρίζετε, το είδατε και υπάρχουν φωτογραφίες. Χρειάζεται άμεση παρέμβαση και πρέπει ο δρόμος να φτιαχτεί, αλλά με μελέτη. Πρέπει να δούμε τι θα γίνει στην Κάτω Αφαία, που είναι μια περιοχή που την έχετε αμελήσει. Φτιάξτε τουλάχιστον το δρόμο, να μπορούμε να κινούμαστε. Έχει γίνει κάποια παρέμβαση με μπουλντόζα, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Πρέπει να δείτε την περιοχή μας».
Ο κ. Γιάννης Κίτσιος,που διαμένει στην οδό Ρίμινι, τόνισε πως από τις πέντε το πρωί της 22ης Φεβρουαρίου παλεύανε όλοι στην γειτονιά του με τούβλα και ό,τι άλλο υλικό έβρισκαν, για να μην μπουν τα νερά μέσα στα σπίτια τους, καθώς το νερό της νεροποντής έφτασε το ενάμισι μέτρο και πλημμύρισαν πάρα πολλά σπίτια στην οδό Ιερού Λόχου. «Η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί, πνιγήκαμε για άλλη μια φορά στις λάσπες και τα νερά», φώναξε αγανακτισμένος.» Ο ίδιος μένει δεκαπέντε χρόνια σε αυτή την περιοχή και πιστεύει πως δεν θέλουν να δοθεί λύση στο θέμα. Όπως ανέφερε, εδώ και δώδεκα χρόνια ζητάνε από το Δήμο να επεκτείνει μέχρι την είσοδο του Στρατοπέδου τον αγωγό όμβριων υδάτων που φτάνει μέχρι τη συμβολή των οδών Ιερού Λόχου και Ρίμινι, έτσι ώστε τα νερά να εισέρχονται τμηματικά μέσα από τις ανάλογες σχάρες που θα έχουν κατασκευαστεί.
Αμέσως μετά τη σκυτάλη πήραν συνδημότες μας που διαμένουν στην περιοχή πίσω από το Δημαρχείο, που σύμφωνα με εκτιμήσεις υπέστησαν τις μεγαλύτερες καταστροφές. Η κ. Γιάννα Λατρώνη, που διαμένει στην οδό Στέφου, έκανε λόγο για ψυχικό καταναγκασμό που βιώνουν οι κάτοικοι σε αυτή τη συνοικία, κάθε φορά που βρέχει. «Αυτό νομίζω, πως δεν μπορεί να το καταλάβει κανένας. Δεν μπορεί εκείνο το βράδυ που όλοι είχαν πέσει στα κρεβάτια τους και κοιμόντουσαν, εμείς να καθόμαστε επιφυλακή και να περιμένουμε να δούμε, αν θα πλημμυρίσει ο δρόμος. Επιφυλακή στήνουμε, όλη η γειτονιά είναι στο πόδι! Όμως δεν προλαβαίνουμε να κάνουμε τίποτα… Αυτό το πρόβλημα το έχουμε βιώσει τα τελευταία δέκα χρόνια τρεις φορές. Τα αυτοκίνητά μας έχουν καταστραφεί. Στα σπίτια μας μπήκαν νερά και καλέσαμε την Πυροσβεστική. Πάθαμε σοβαρές οικονομικές ζημίες. Οι ασφαλιστικές εταιρείες δεν αποζημιώνουν κανένα αυτοκίνητο και πρέπει να πληρώσουμε μόνοι μας. Δεν θα μας αποζημιώσει κανένας. Θα μπορέσουμε να ξαναγοράσουμε αυτοκίνητο ή οικοσκευές; Θα βάψουμε ξανά τα σπίτια μας; Η πρόθεση του Δήμου μέσα στο διάστημα αυτής της δεκαετίας ποια ήταν; Γιατί δεν κάλεσε τη γειτονιά, τους φορείς να μας ενημερώσει και να ακούσει τα προβλήματα μας; Η ΕΜΥ ξανάβγαλε δελτίο για έκτακτες καταιγίδες. Εμείς θα καθόμαστε να περιμένουμε αν θα πνιγούμε; Ο Δήμος ήταν ακέφαλος. Τι μέτρα έχουν ληφθεί μέχρι σήμερα; Τι προτίθεστε να κάνετε;»
Το δικό της Γολγοθά που ανέβηκε εκείνο το μοιραίο πρωί, αφηγήθηκε ενώπιον όλων η κ. Γεωργία Παύλου, που κατοικεί στην οδό Φιλοπάππου, ακριβώς πίσω από το Δημαρχείο. «Πραγματικά ντρέπομαι. Εκείνο το βράδυ κοιμόμουνα στο σπίτι με το παιδί μου, γιατί ο άνδρας μου δούλευε. Να φωνάζω βοήθεια και να μη βγαίνει κανένας να με βοηθήσει. Όχι γιατί δεν ήθελε να με βοηθήσει, αλλά γιατί δεν μπορούσαν. Το νερό έφτασε μέχρι τη μέση μας. Προσπάθησα να τηλεφωνήσω στο σύζυγο μου, αλλά το τηλέφωνο δεν έπιανε. Οι πυροσβέστες μπήκανε με τις μάσκες, γιατί ξεχείλισαν οι βόθροι και έβγαζαν ακαθαρσίες. Τα φρεάτια δεν έχουν καθαριστεί ποτέ. Εγώ δεν έχω δει ποτέ συνεργείο να τα καθαρίζει. Το σπίτι μας, είναι με ενοίκιο Αυτή τη στιγμή είμαι χωρίς έπιπλα, χωρίς χαλιά, κρυώνω και το παιδί μου κοιτάει στην τηλεόραση να δει αν θα βρέξει και κάθεται και κλαίει γιατί έχει πάθει ψυχολογικό σοκ. Κάθε φορά που θα ακούμε ότι θα βρέξει, αγχωνόμαστε αν θα ξαναπλημμυρήσουμε; Πριν από πέντε χρόνια, με άλλον ενοικιαστή, είχαν ξαναμπεί νερά μέσα στο σπίτι που μένουμε και είχαν καταστραφεί άλλοι άνθρωποι. Αυτή τη στιγμή το σπίτι έχει φουσκώσει, θέλει βάψιμο, καινούρια έπιπλα, ηλεκτρικές συσκευές. Το αυτοκίνητό μας καταστράφηκε. Αυτές τις ζημίες ποιος θα μας τις αποζημιώσει, που είμαστε μεροκαματιάρηδες και εγώ προσωπικά δουλεύω με 300 ευρώ μισθό;
Από τις 5:15 το πρωί, μέσα στις πλημμύρες και τις λάσπες, για να φτάσει η Πυροσβεστική στις 8:30 το πρωί. Ήταν πλέον αργά. Αν εμένα οι διπλανοί δεν μου χτύπαγαν τον τοίχο να μου πουν “ξύπνα έχεις πλημμυρίσει”, μπορεί να πνιγόμουνα πάνω στο κρεβάτι μαζί με το παιδί μου. Ο σύζυγός μου για να μας σώσει, δεν μπήκε από την κυρίως πόρτα, αλλά πήδηξε από διπλανές αυλές. Το νερό ήταν μέχρι τη μέση μας και προσπαθούσαμε να σπρώχνουμε τα νερά, για να μην μπουν άλλα μέσα. Έχουμε τραβήξει φωτογραφίες με τις ζημιές. Αλλά το ψυχολογικό σοκ του παιδιού μου που όταν ακούει για βροχή μου ζητάει να φύγουμε, με το φόβο πως θα ξαναπλημμυρήσουμε. Αυτό το πράγμα πώς αποζημιώνεται;».
– Βιβλική καταστροφή στο Χαϊδάρι από τη νεροποντή. Εικόνες και ρεπορτάζ
– “Ρέμα” Ιερού Λόχου. Video κατοίκου από την ώρα της καταστροφής
– Πλήρης αστοχία τριών τεχνικών έργων ταυτόχρονα! Τα video που δείχνουν την καταστροφή στην οδό Ρίμινι
– Χάος και στα σχολεία από τη βροχόπτωση, επικίνδυνες καταστάσεις για τους μαθητές
