Κάμερες στις υπόγειες διαβάσεις; Γιατί όχι!

Οι εποχές επιβάλλουν
στον Έλληνα την υπερπήδηση πολλών
εμποδίων. Πόσα όμως να υπερβεί ο
Χαϊδαριώτης πεζός; Σε όσα κατά καιρούς μας έχουν απασχολήσει
προστέθηκαν και οι μπάρες στις νησίδες
της Λ. Αθηνών. Αναγκαίες για την αποφυγή
μετωπικών συγκρούσεων. Καμιά φορά βάζουν
και μυαλό σε όσους απερίσκεπτους από
εμάς προσπαθούμε να διασχίσουμε τη
λεωφόρο εκτός διαβάσεων, υπέργειων και
υπόγειων.

Ο λόγος σήμερα
για τις υπόγειες διαβάσεις. Δεν είναι ευχάριστο
να χώνεσαι κάτω από την επιφάνεια του
εδάφους, της κοινωνικής ζωής και
δραστηριότητας. Νιώθουμε ανασφάλεια,
συχνά σιχαινόμαστε και αναθεματίζουμε
για την συμπεριφορά συμπολιτών μας. Τι
μας περιμένει εκεί κάτω; Η περιορισμένη
χρήση και κίνηση εντός των υπόγειων
διαβάσεων ενισχύει τον φόβο. Θα νιώθαμε
καλύτερα αν φυλάσσονταν; Σίγουρα ναι!
Οι αστυνομικοί δεν επαρκούν και οι
υπόγειες διαβάσεις δεν μπορούν να γίνουν
γυάλινες. Σαράντα χρόνια υπολειτουργούν,
με εξαίρεση την διάβαση στα ΤΕΙ του
Αιγάλεω στη διάρκεια της ημέρας. Τι να
κάνουμε;

Κανείς δεν
αρέσκεται να παρακολουθείται κι όμως
ζούμε με κάμερες σε πολλές μας
δραστηριότητες. Οι υπόγειοι χώροι
καθίστανται “επιφανειακοί”, όταν μπορούμε
να δούμε σε οθόνες τι γίνεται μέσα τους.
Όταν έχουμε δηλαδή την δυνατότητα σε
πραγματικό χρόνο να βλέπουμε ποιος
είναι μέσα, όπως θα τον βλέπαμε σε μια
ισόγεια διάβαση.

Σαφώς είναι παραβίαση “ιδιωτικότητας”, αλλά μπορεί να αποδώσει
σε ευρύτερη χρήση ανενεργές, σε μεγάλο
βαθμό, υποδομές στο Περιστέρι, στο
Αιγάλεω, στο κεντρικό Χαϊδάρι, στο Δάσος,
στην απομονωμένη Αφαία. Συνεπώς ενισχύει
την δημόσια χρήση από πολλούς. Άρα δεν
ενισχύει τους ιδιώτες!

Ένας ακόμη παράγοντας
ασφάλειας που αξίζει να διερευνηθεί,
είναι η ανάπτυξη οικονομικής δραστηριότητας
μέσα ή στην είσοδο των υπόγειων διαβάσεων.

Για να μην ξεχνάμε
και τους συμπολίτες μας με κινητικά
προβλήματα, χρειάζονται και διάδρομοι
για αμαξίδια, κατάλληλοι και για καρότσια
παιδιών ή/και λαϊκής!