Δεκάρα και κορώνα, βίοι αντίθετοι! |
Η χώρα μας έχει δεχτεί αρκετές φορές βοήθεια από το εξωτερικό. Στις προσφυγικές
γειτονιές, όπως στην Κοκκινιά, βλέπεις δρόμο με ονομασία “Αμερικανίδων Κυριών” για την συμβολή τους στην αποκατάσταση
των προσφύγων μετά την καταστροφή (για εμάς…) του 1922, μεταξύ άλλων και με το αρχικό πολυιατρείο, που εξελίχθηκε στο
Νοσοκομείο Νίκαιας.
και αναπαραγωγή του ενθάδε θεσμού της βασιλείας.
Δεν φανήκαμε ευγνώμονες…
Το νόμισμά τους ως κέρμα της μίας κορώνας, θυμίζει την πάλαι ποτέ δεκάρα μας. Εκεί όμως σταματά η οικονομική σύγκριση!
αρχαία Ελλάδα έκδηλη και στους
θεματοφύλακες του λιμανιού της Κοπεγχάγης: Ο Ποσειδώνας, θεός της θάλασσας, στα
δεξιά (ήταν γνωστός συντηρητικός), ενώ ο Ερμής του εμπορίου αριστερά (ως ευρέων
οριζόντων, εκσυγχρονιστής, όπως θα ‘λεγαν
κάποιοι).
κ. Γ. Παπανδρέου έλεγε πως θα κάνει την
Ελλάδα Δανία του νότου, ίσως είχε στο
μυαλό του τις ανεμογεννήτριες, επικράτησαν όμως ανεμόμυλοι του
Θερβάντες (σημ.1).
Παίζει όμως η μοίρα παιχνίδια και η συγκίνηση είναι αναπόφευκτη
μπροστά σε δύο εικόνες, ανάμεσα σε
πολλές άλλες, σε υπαίθρια έκθεση της
RedBull, στο κέντρο της πόλης.
Στη μία, για άλλη μια φορά, προβολή για
την Ελλάδα με ξεχωριστό συνδυασμό
αδρεναλίνης, φύσης και τεχνητής παραλίας
στο γνωστό “Ναυάγιο” της Ζακύνθου.
Φωτογράφος ο Έλληνας Δημήτριος Κόντιζας.
Η λαχτάρα για πέταγμα, για ξεκόλλημα είναι ολοφάνερη στην
Ελλάδα του 2014. Για να τα καταφέρουμε
στην απογείωση, στην πτήση δίχως να
λιώσουν τα φτερά, σαν του τολμηρού Ίκαρου, χρειάζεται δουλειά και εφευρετικότητα.
Και προμηθείς, και ντα βίντσι λόγω του
πρωτόγνωρου των προβλημάτων, αλλά και
με την ωριμότητα του Δαίδαλου.
Δεν χρειάζεται άκριτη μεταφορά μοντέλου
απ’ έξω. Η λύση πρέπει να είναι καινοτομία
εκ των έσω προσαρμοσμένη στις ανάγκες
μας. Ελληνική παραγωγή, ώστε η κοινωνία
να βρει στήριξη. Η μεταφορά μοντέλων από βορρά προς νότο δεν είναι πάντα η καλύτερη λύση.
σημασία όσων μας κληροδότησε η αρχαιότητα και υπενθυμίζει η αρχαιολογική σκαπάνη.
Ακόμη και με πολιτική εκμετάλλευση ή/και γκρίνια είναι προτιμότερο να παρακολουθούμε το σήριαλ για επικείμενες
αρχαιολογικές ανακαλύψεις ή/ και απογοητεύσεις, παρά έναν ακόμη τούρκικο ή βραζιλιάνικο κλαυσίγελω. Όταν το
βασικό εργαλείο προβολής του ισπανικού πολιτισμού και γλώσσας στολίζεται με καρυάτιδες, ας τις χαρούμε κι εμείς
αυτές τις θαμμένες. Παρότι παραβιάζουμε την θέληση των δημιουργών τους. Και ίσως δεήσει να φανεί και η απαχθείσα!
Από το ποίημα «σταυραητός» του Κρυστάλλη.
σε, σταυραητέ για χαμηλώσου ολίγο,
τες φτερούγες σου και πάρε με μαζί σου,
στα βουνά, τι θα με φάει ο κάμπος!»