“Στο σταθμό του Μονάχου…”, τότε και τώρα

“Στο σταθμό του Μονάχου…”, τότε και τώρα

Ακούστε αυτό το άρθρο
                    (κάνε κλικ για να ακούσεις το τραγούδι)




Κίμων Ε. Φουντούλης
Όταν έγραφε  τους παραπάνω στίχους ο Άκης Πάνου, που ακούσαμε με την φωνή του Στράτου Διονυσίου, αναφερόταν στον Έλληνα
μετανάστη. Τον ηττημένο από τον Εμφύλιο (ανεξαρτήτως στρατοπέδου) και την Κατοχή, νικητή στο Αλβανικό έπος και στην Εθνική
Αντίσταση (παρά την αλληλοσφαγή). Αυτός ο ηττημένος νικητής αναζητούσε ψωμί και επιβίωση στην μηδέποτε καθαρθείσα
μετά-χιτλερική Δυτική Γερμανία.
Και επεβίωσε.
Κι έστειλε εμβάσματα – άδηλους πόρους και έτσι στηρίχθηκαν όσοι έμειναν πίσω, άλλοτε ευγνώμονες, όχι σπάνια αγνώμονες.
Τρένα έφθαναν στη Γερμανία και στην τότε υπό κατοχή Πολωνία, φορτωμένα κρατούμενους – δούλους για την εθνικοσοσιαλιστική
βιομηχανική παραγωγή, αλλά και την «τελική λύση». Τρένα απελπισίας και οδύνης.
Τρένα φθάνουν και σήμερα στη Γερμανία, στο Μόναχο.
Τρένα ελπίδας και ανακούφισης για όσους πρόσφυγες δεν μπορούν να βρουν στον (άφθονο) ήλιο (του Νότου) μοίρα.
Και είναι καιρός να ξαναδούμε στερεότυπα και απλουστεύσεις δίχως να παρασυρόμαστε σε υπερβολές για «χασάπηδες» ή «σωτήρες».
Είμαστε υποχρεωμένοι να κινηθούμε σε ρευστό έδαφος, δίχως βεβαιότητες, διαρκώς μεταβαλλόμενων ισορροπιών κοινωνικών,
πολιτικών, στρατιωτικών κ.ά.
Δίνοντας χέρι βοηθείας στο μέτρο του δυνατού, με προτεραιότητα σ’ αυτούς που δεν μπορούν να πάρουν ούτε αυτό το δρόμο της
προσφυγιάς: τους Έλληνες άστεγους για τους οποίους ούτε στρατόπεδα ή άλλαδημόσια κτίρια άνοιξαν, ού τε ένα τσαντίρι
δεν στήθηκε για τη φιλοξενία τους.
Και αφού βάλουμε μπροστά την στοιχειώδη κάλυψη των αναγκών τους, πιο ώριμα και
έμπειρα θα αποδειχθούμε αποτελεσματικότεροι και σε όσους διερχόμενους ή/και προς φιλοξενίαν, πρόσφυγες και μετανάστες.
Γι’ αυτούς που προτεραιότητα είναι η απαγκίστρωση από τον έλεγχο του λαθρεμπορίου ανθρώπων.

admin

Πατέρας, Πολίτης, Δημότης, Γεωλόγος