Η έκταση των 11 περίπου στρεμμάτων στο Άνω Δάσος (ο μεγαλύτερος εντός αστικού ιστού ελεύθερος χώρος τής πόλης) αποτελεί μια χαρακτηριστική “νεοελληνική” περίπτωση διαχείρισης δημόσιας περιουσίας. Εδώ και περισσότερο από 25 χρόνια αποτελεί περιουσιακό στοιχείο του Δήμου Χαϊδαρίου, με προορισμό να γίνει πάρκο. Όμως όλο αυτό το διάστημα οι κάτοικοι του Δάσους ρωτούσαν (χωρίς απάντηση) γιατί ο Δήμος μένει έξω από την έκταση και δεν έχει προβεί στη φύτευση ούτε ενός δέντρου. Σαν να μην ήθελε να δείξει ότι είναι δικό του (!), ενώ άφηνε να σέρνεται μια διεκδίκηση από ιδιώτες, χωρίς να εμφανίζει όλα τα (ισχυρότατα) χαρτιά του στο τραπέζι.
Ωστόσο, την υποχρέωση του Δήμου ανέλαβαν οι πολίτες, με την αρωγή κάποιων δημοτικών συμβούλων, οι οποίοι με δική τους πρωτοβουλία και φύτευσαν το χώρο και τον διαμορφώνουν και παρουσίασαν και τεκμηρίωσαν (οι πολίτες, όχι η διοίκηση ή οι δημοτικές υπηρεσίες!) την κυριότητα του Δήμου κατά 100% στην έκταση.
Ιστορικό
Ο χώρος βρίσκεται ανάμεσα στις οδούς Μάνης και Κ. Παξινού (νότια), Κοτοπούλη ανατολικά και Βεργίνας (βόρεια). Πρόκειται για την τελική επιφάνεια παλαιού λατομείου στο Ποικίλο Όρος που έκλεισε στα τέλη της δεκαετίας του 1960, λειτουργώντας για λίγα χρόνια ακόμη ως χώρος υποδοχής μπαζών –άγνωστης σύστασης. Όπως μαρτυρούν τα πρανή, στο ΒΑ τμήμα υπάρχουν και νεότερες αποθέσεις μπαζών της τελευταίας 25ετίας κατά την ανοικοδόμηση της περιοχής, κυρίως οικοδομικά υλικά. Με την ένταξη στο σχέδιο πόλης, με την πράξη εφαρμογής 2/87, της μεγαλύτερης περιοχής του Άνω Δάσους, στο οποίο είχαν προηγηθεί διανομές και ιδιωτικός σχεδιασμός, η έκταση του μπαζωμένου λατομείου χαρακτηρίστηκε “Κοινόχρηστο πράσινο”. Η έκταση ανήκει στο Δήμο Χαϊδαρίου και έχει μεταγραφεί στο υποθηκοφυλακείο κατά την πράξη εφαρμογής.
Η φύτευση εκείνη δεν απέδωσε θετικό αποτέλεσμα ως προς την βλάστηση, όπως άλλωστε εκτιμούσαμε, λόγω θέρους και έλλειψης δυνατότητας για τακτικό πότισμα. Είχε όμως καταλυτικά πολιτικά αποτελέσματα ως προς το ξεκαθάρισμα του ιδιοκτησιακού και την ανάδειξη ευθυνών όσων «έθαβαν» το ζήτημα έως τότε αλλά και στην συνέχεια… Λειτουργική αποκατάσταση της έκτασης
Η βλάστηση που προυπήρχε είναι μια σειρά πεύκα, φυτεμένα από περίοικους, στη στέψη τής έκτασης, μια μελιά και ορισμένες αγριελιές στα δυτικά, τρεις αμυγδαλιές, μια ελιά και μια μουριά στα ανατολικά και εναλλασσόμενη χαμηλή βλάστηση αναλόγως της εποχής. Το Δεκέμβριο του 2012 και τον Μάρτιο του 2013 επαναλήφθηκαν οι προσπάθειες φύτευσης, έχοντας διασφαλίσει δυνατότητα άρδευσης με την βοήθεια του Αναπτυξιακού Συνδέσμου Δυτικής Αθήνας (ΑΣΔΑ), που μέσω του προέδρου του Α. Μποζίκα και του αρμόδιου γεωπόνου Τ. Γεωργόπουλου, δέχθηκε και ενέκρινε αίτημα για διάθεση δεξαμενής και κατασκευή βασικού δικτύου άρδευσης που συμπληρώθηκε με έξοδα και προσωπική δουλειά κάποιων συμπολιτών μας.
Προτεινόμενες ενέργειες μικρού κόστους με δυνατότητες αυτεπιστασίας του Δ. Χαϊδαρίου και όσων εθελοντών…
Ορισμένα τεμάχη μπορούν να μετακινηθούν χειρωνακτικά με κατάλληλα εργαλεία και μέτρα ασφαλείας και άλλα με χρήση σκαπτικού μηχανήματος. (Για να διασφαλιστεί πως τα τεμάχη, κατά την αποξήλωσή τους, δεν θα κινηθούν εκτός ελέγχου στα κατάντη, προτείνεται να προηγείται η εκσκαφή αύλακας στη βάση του πρανούς, όπου θα καταλήγουν τα τεμάχια πέφτοντας ή αποτιθέμενα. Έτσι δεν θα απαιτηθεί η μεταφορά τους, αλλά θα καλυφθούν εν συνεχεία από τα υλικά του χώρου). β) Τοποθέτηση πλέγματος / περίφραξης στα υψηλά τμήματα των πρανών για συγκράτησή τους και αποφυγή πτώσης μικρότερων τεμαχών.
γ) Δημιουργία αναβαθμίδας στο κατώτερο τμήμα (πάνω από υπάρχον τοιχίο), πλήρωση μεταξύ υπάρχοντος τοιχίου και πρανούς με επίκλιση (κατά πλάτος κλίση) της σχηματιζόμενης επιφάνειας προς βορράν (δηλαδή προς το πρανές, ώστε να λειτουργεί και ως συγκράτηση φερτών υλικών και προσωρινή ανακοπή ομβρίων, πριν φτάσουν στο οδόστρωμα των δρόμων). Φύτευση τόσο προς το πρανές του παλαιού λατομείου όσο και προς το οδικό δίκτυο (2 δεντροστοιχίες) που θα αναπληρώσουν τα δέντρα –νεαρά πεύκα- που αναγκαστικά θα απομακρυνθούν από το χείλος του πρανούς. (Η παραπάνω ενέργεια θα μπορούσε εύκολα να είχε εκτελεστεί κατά την περίοδο οδοποιίας στο Άνω Δάσος…).
- Δασικά είδη στο νότιο τμήμα
- Καλλωπιστικά πέριξ εσωτερικών μονοπατιών
- χρήση δέντρων και θάμνων δίχως βαθύ ριζικό σύστημα στα υψηλά σημεία (υψηλότερα από εσωτερικά μονοπάτια) για αποφυγή διευκόλυνσης κατολισθητικών φαινομένων
- Έμφαση στις φυτεύσεις νότια, δυτικά και ανατολικά –κοντά στις οδούς και τα κτίρια που περιβάλλουν το σχηματιζόμενο αστικό πάρκο
- αντιστήριξη κατά θέσεις με χρήση υλικών από τα διάσπαρτα υπάρχοντα στον χώρο, σύμφωνα με τις επιταγές της μορφολογίας του εδάφους.