Στήριξη της Υπηρεσίας Πρασίνου
για ελεύθερη πρόσβαση και βάδιση στα πεζοδρόμια
Γράφει ο Κίμωνας Φουντούλης
Με αφορμή την σημερινή διαμαρτυρία στην ιστοσελίδα σας συμπολίτισσάς μας για το κλάδεμα ελιάς επί του πεζοδρομίου μπροστά στην κατοικία της (“Ήρθαν και μού κουτσούρεψαν την ελιά που φροντίζω στο πεζοδρόμιο!”), οφείλουμε να θυμίσουμε πως τα πεζοδρόμια ανήκουν στον Δήμο και υπάρχουν για την ασφαλή μετακίνηση των πεζών.
Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, εκτός του ελάχιστου ελεύθερου πλάτους, επιβάλλεται και ελάχιστο ελεύθερο ύψος στα 2,20μ. Λαμβάνει λοιπόν ο νομοθέτης μέριμνα για την βάδιση σε όρθια θέση ακόμη και των καλαθοσφαιριστών!
Ψυχραιμία, λοιπόν. Αλλά και στήριξη των εργατών πρασίνου, μήπως και καταφέρουμε να βαδίζουμε δίχως άγχος. Όσο για την ελιά, θα “ξαναπετάξει” και θα’ναι πάντα δώρο της Αθηνάς!
Με την ευκαιρία να θυμίσουμε παλαιότερες θέσεις για ασφαλέστερα πεζοδρόμια:
Προτάσεις για τα πεζοδρόμια και τους πεζούς στην πόλη
Το τελευταίο διάστημα πυκνώνουν τα άρθρα και σχόλια για την κατάσταση των πεζοδρόμιων και στο Χαϊδάρι.
Η μετακίνηση όλων μας, η επικοινωνία, η λειτουργία της τοπικής αγοράς, η ζωντάνια (δηλαδή και η ασφάλεια της πόλης και των κατοίκων της), αλλά και η υπεράσπιση και διεκδίκηση πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων είναι άρρηκτα δεμένες με τα πεζοδρόμια των πόλεων μας.
Σήμερα περισσότερο από ότι στο παρελθόν είναι επιτακτική η λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων για την απελευθέρωση, βελτίωση και δημιουργία (όπου δεν υπάρχουν…) των πεζοδρόμιων.
Με τις παρακάτω προτάσεις επιχειρείται μια ιεράρχηση και συστηματική αντιμετώπιση των ελάχιστων αναγκαίων βημάτων για καλύτερη ποιότητα ζωής στο αυτονόητο δικαίωμα της ασφαλούς βάδισης. Είναι ένας μπούσουλας που χρειάζεται τις παρατηρήσεις και τις προτάσεις σας. Ας δούμε πώς θα το προσεγγίσουμε.
Αρχικά με την ευαισθητοποίηση, αλλά και την αστυνόμευση για όλους μας, οι οποίοι ως οδηγοί και χρήστες αυτοκινήτων και μοτοσυκλετών ξεχνάμε τις ανάγκες μας ως πεζοί: δηλαδή τον χώρο για να περπατήσουμε. Το πρόβλημα των οδηγών στην στάθμευση δεν μπορεί να γίνεται εμπόδιο ζωής για τον ευάλωτο πεζό.
Τι άλλο χρειάζεται;
Άμεσα μέτρα
1. Ενεργοποίηση των υπηρεσιών καθαριότητας και πρασίνου για απελευθέρωση των πεζοδρομίων και πεζοδρόμων από χαμηλά κλαδιά, πινακίδες, σπασμένες πλάκες, λοιπά εμπόδια. Αναγκαία είναι και η συμμετοχή των πολιτών, ιδιοκτητών ή χρηστών των παρόδιων κτιρίων. Η διαδικασία αυτή θα καταδείξει την ανεπάρκεια χώρου και την ανάγκη λήψης ριζικότερων μέτρων.
2. Περιορισμός στύλων οδοσήμανσης σε έναν για κάθε γωνία.
3. Απομάκρυνση κάδων καθαριότητας από τα στενά πεζοδρόμια. Τοποθέτησή τους στο δρόμο.
4. Εμπόδια για στάθμευση επί των πεζοδρομίων, όπου υπάρχει δυνατότητα. Προσοχή ώστε να μην δημιουργούνται παγίδες για πεζούς και δικυκλιστές.
5. Δραστηριοποίηση των εντεταλμένων υπηρεσιών για την αποτροπή της στάθμευσης στα πεζοδρόμια και της κατάληψης των πεζοδρομίων από εμπορεύματα, τραπεζοκαθίσματα κ.ά. (Αστυνομικό τμήμα, Τροχαία.)
Μεσοπρόθεσμα μέτρα
1. Οδηγίες και τήρησή τους, για φύτευση στα πεζοδρόμια με ικανό πλάτος. Απομάκρυνση και μεταφύτευση δέντρων που εμποδίζουν ή διαπλάτυνση πεζοδρομίων.
2. Υπογειοποίηση καλωδίων. Τακτοποίηση στύλων ΔΕΗ, ΟΤΕ(όσο παραμένουν), οδοσήμανσης. Μέριμνα για στοίχιση των στύλων στην εξωτερική πλευρά των πεζοδρομίων.
3. Μονοδρομήσεις όπου ακόμη δεν έγιναν, για απελευθέρωση χώρων προς στάθμευση.
4. Κίνητρα και λύσεις για ιδιωτικούς και δημόσιους χώρους στάθμευσης σε υπάρχοντα και νεόδμητα κτίρια.
5. Πρόβλεψη και εφαρμογή όσων ορίζονται για εμπορικές και άλλες χρήσεις που συνεπάγονται κυκλοφοριακή επιβάρυνση.
6. Οδηγίες για κατασκευή προσβάσεων σε γκαράζ, ώστε να μην δημιουργούν εμπόδια στους πεζούς.
7. Νομοθετική διασφάλιση πεζοδρομίων – διαδρόμων πεζοπορίας και ΕΚΤΟΣ ΣΧΕΔΙΟΥ!
Όπου προκύπτει δόμηση πρέπει να υπάρχει μέριμνα και πρόβλεψη για τους πεζούς.
Όλα τα παραπάνω είναι αναγκαία, αλλά όχι ικανά για την βελτίωση όλων των πεζοδρομίων. Τα στενά πεζοδρόμια (με πλάτος μικρότερο του 1,5 m ) πρέπει να διαπλατυνθούν. Πώς; Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να γίνει σε βάρος του οδοστρώματος. Είναι όμως πολύ λίγες. Χρειάζεται να πέσουν και μάντρες! Να δώσουμε από τον προσωπικό μας χώρο για να κερδίσουμε στον συλλογικό, τον κοινωνικό μας χώρο. Εκεί που χρειάζονται προστασία οι μικροί και οι μεγάλοι, οι γεροί και οι ανήμποροι.
Με ότι ήδη διατυπώσαμε θα πάρουν ανάσα οι πεζοί, θα αποφευχθούν θάνατοι και τραυματισμοί.
Για τους συμπολίτες μας που αντιμετωπίζουν προβλήματα μετακίνησης χρειάζονται και ειδικές προσβάσεις ή κατάλληλες πλακοστρώσεις και σηματοδότηση.
Έως ότου, προχωρήσουν παρόμοιες με τις προαναφερθείσες πρωτοβουλίες, οφείλουμε όλοι όταν οδηγούμε να προσέχουμε περισσότερο και να δίνουμε προτεραιότητα στον πεζό ακόμη και επί του οδοστρώματος! Δεν κινείται στον δρόμο για πλάκα, απλώς δεν έχει πεζοδρόμιο, κάποιες φορές ούτε μία πλάκα (!), συχνά ούτε καν πεζοστάσιο!
Δυστυχώς η “απελευθέρωση” πεζοδρομίων δημιουργεί τριβές. Παρότι ανήκουν στην δικαιοδοσία των δήμων δεν αποτελούν πάντοτε προτεραιότητα των δημοτικών αρχόντων. Ευθύνη και υποχρέωση όλων μας είναι να την επιβάλουμε.
Η υπάρχουσα νομοθεσία είναι χρήσιμο εργαλείο. Χωρίς πολιτική βούληση και υποστήριξη από τους πολίτες θα παραμένει ανεφάρμοστη.
Θα εξακολουθούμε να περιμένουμε το μαγικό ραβδί ή θα ανασκουμπωθούμε, ξεκινώντας από τα κλαδιά μπροστά στο σπίτι μας, το αυτοκίνητό μας που υποχρεώνει το παιδί μας να βαδίζει στο δρόμο; Τότε οι θέσεις και οι απαιτήσεις μας θα’ ναι πιο αξιόπιστες.
ΚΙΜΩΝ Ε. ΦΟΥΝΤΟΥΛΗΣ
