Οδός Γ. Παπανδρέου και Ρήγα Φεραίου, ένα από τα πιο πολυσύχναστα σημεία στο Χαϊδάρι. Εδώ υψώνεται απειλητικά ένα τριώροφο, ετοιμόρροπο (;) κτήριο επί 14 ολόκληρα χρόνια, χτυπημένο από τον μακρινό σεισμό του 1999! Ούτε οι ιδιοκτήτες ούτε ο Δήμος Χαϊδαρίου ενδιαφέρονται για την κατάστασή του, που επιδεινώνεται διαρκώς. Κι όμως, ουδείς ενδιαφέρθηκε για την πιθανολογούμενη ύπαρξη κινδύνου, ώστε να γίνουν οι προβλεπόμενες ενέργειες και είναι απορίας άξιον γιατί δεν δύναται να δοθεί επιτέλους λύση ώστε να εξασφαλιστεί η δημόσια ασφάλεια.
Το “Χαϊδάρι Σήμερα” έχει στη διάθεσή του σημαντική Νομολογία του Ελεγκτικού Συνεδρίου, που αφορά την κατεδάφιση ετοιμόρροπων κτηρίων, στο πλαίσιο της αρμοδιότητάς τους για την προστασία των δημοτών από επικίνδυνες οικοδομές που βρίσκονται στην εδαφική τους περιφέρεια. Το συγκεκριμένο κτήριο είναι επικίνδυνο (;), καθώς είχε χαρακτηριστεί κατεδαφιστέο, όπως λέγεται, μετά το σεισμό του 1999. Η τωρινή του κατάσταση τρομάζει τους κατοίκους, οι οποίο το αποκαλούν “χάρο” και “κτήριο – φονιά”, και απορούν πώς ο δήμαρχος που περνάει από μπροστά του κάθε μέρα δεν δείχνει κανένα ενδιαφέρον για την τραγική εικόνα του, η οποία αποτελεί και αιτία μεγάλης αισθητικής υποβάθμισης.
Ισχυρή Νομολογία
Το Ελεγκτικό Συνέδριο, βασισμένο στο νόμο 3463/2006 (αρθρο 75, παρ.Ιγ΄ στ. 11), γνωμάτευσε ότι μπορούν οι Δήμοι να προβούν στην άρση του κινδύνου κατεδαφίζοντας τα κτίσματα που έχουν κριθεί ετοιμόρροπα. Στην περίπτωση αυτή οι Δήμοι πρέπει να προκαταβάλλουν τις σχετικές δαπάνες εκδίδοντας χρηματικό ένταλμα πληρωμής, στη συνέχεια δε θα επιδιώξουν την είσπραξή τους κατά τις διατάξεις περί είσπραξης δημοσίων εσόδων από τους ιδιοκτήτες των κατεδαφισθέντων κτηρίων. Κατά το Ελεγκτικό, η εντελλόμενη δαπάνη είναι νόμιμη διότι βρίσκει έρεισμα στη διάταξη του άρθρου 427 παρ. 2του Κώδικα Βασικής Πολεοδομικής Νομοθεσίας (Ελ. Συν. Κλιμ. Τμ. 7 Πράξη 11/2013).
Το ζητούμενο, λοιπόν, δεν είναι το νομικό πλαίσιο της παρέμβασης, αλλά η πολιτική βούληση της δημοτικής αρχής να δώσει λύση σε ένα σημαντικό πρόβλημα ασφάλειας, αλλά και ποιότητας ζωής.
Καταφύγιο άστεγων
Τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά το κτήριο βρίσκεται σε κακά χάλια. Οι τοίχοι είναι γκρεμισμένοι, φυσικά ηλεκτρικό ρεύμα και νερό δεν υπάρχουν. Τα σκουπίδια και οι ακαθαρσίες στα δωμάτια αποτελούν εστία μόλυνσης. Όμως μέσα σ’ αυτό το εντελώς αφιλόξενο και επικίνδυνο οίκημα έχουν βρει καταφύγιο κάποια άτομα. Η γείτονες λένε ότι πρόκειται για περιθωριακούς, εθισμένους στο αλκοόλ και τις ναρκωτικές ουσίες.
Ούτε οι ιδιοκτήτες ούτε ο Δήμος έχουν μεριμνήσει τουλάχιστον να σφραγιστεί το κτήριο, ώστε να μην εισέρχονται άστεγοι, αλλά και παιδιά που σίγουρα θα διατρέξουν κίνδυνο αν μπουν, αφού εσωτερικά υπάρχει πλήρης διάλυση και άμεσος κίνδυνος κατάρρευσης των τοίχων.
Αν πρόκειται για ζήτημα δημόσιας ασφάλειας, δεν περιμένεις πότε θα βρουν τη λύση οι ιδιοκτήτες. Πρέπει να αναλάβει ευθύνη και ο Δήμος.
«Κάθε μέρα περνάμε από μπροστά του. Δεν αισθανόμαστε καθόλου άνετα τη στιγμή που έχουμε δίπλα μας αυτό το “φονιά”. Κάποτε θα γίνει το κακό, είναι θέμα χρόνου. Ως πότε αυτό το κτήριο θα κρέμεται πάνω από τα κεφάλια μας, έτοιμο να σκορπίσει την καταστροφή και το θάνατο;», είχε αναρωτηθεί η κυρία Καίτη Αγγελοπούλου σε παλιότερο αφιέρωμά μας για το ίδιο πρόβλημα.
Διάβασε και εδώ:
